Louise is als cultureel geograaf geïnteresseerd in de relatie tussen plekken en mensen. Hoe komt het dat mensen zich ergens thuis voelen? Hoe kunnen we de leefomgeving zo inrichten, dat mensen er op hun gemak zijn? Het zit in haar genen om antwoorden op deze vragen te vinden door in gesprek te gaan met mensen, door middel van actiegericht en participatief onderzoek.

Daarbij richt ze zich vooral op doelgroepen voor wie een fijne, comfortabele leefomgeving niet (meer) vanzelfsprekend is, zoals ouderen, mensen met niet-aangeboren hersenletsel of geheugenproblemen en migranten. Dat is belangrijk, omdat dergelijke ‘kwetsbare’ groepen nog steeds worden ondervertegenwoordigd in onderzoek. Louise wil bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek door te ontdekken ‘hoe de dingen werken’, maar ook aan de vertaalslag naar de praktijk

Hoe kan wetenschappelijk onderzoek gebruikt worden om te zorgen mensen zich thuis voelen in hun leefomgeving?

Hoe kan wetenschappelijk onderzoek gebruikt worden om te zorgen mensen zich thuis voelen in hun leefomgeving? Het gebruik van plekkenkaarten door professionals en hulpvragers in het zorg en sociale domein is hier een voorbeeld van. Deze in wetenschappelijk onderzoek gefundeerde methode helpt hulpvragers om hun leven weer vorm te geven op de plekken die voor hen belangrijk zijn, na een ingrijpende gebeurtenis zoals getroffen worden door hersenletsel.

Van 2019 tot en met 2024 leidt Louise een groot internationaal onderzoeksproject naar beweging op latere leeftijd in relatie tot plekken en ervaren welbevinden. Ook in dit project wordt de doelgroep NAH-getroffenen actief betrokken. Louise kijkt er naar uit om de opgedane kennis te gebruiken om beweging op latere leeftijd te verbeteren.